دوباره فصل ولایت رسیده بر شادی            به یُمن مـوسم مـیـلاد حضرت هادی

پریـده مـرغ دلـم از قـفـس به سامـرا            به روی بام ولایت، نشسته بر صدرا

دهـم ولـی خـدا، دیـده را مُـعـلا کـرد            چهـارمین عـلی از آسـمان تجلا کرد

برای جامعه اینک ذخـیره آمده است            زیـارتی به مـراتب کـبـیره آمده است

شبیه جد کبیرش،«کَلَامُکُمْ‏ نُور» است            «وَمَهْبِطَ الْوَحْی» است و خطا ز او دور است

«وَقادَةَ الْأُمَم» است و «عَناصِرَ الْأَبْرار»            ز لشکـرش متـوکل شود کـمی بـیدار

عجب نباشد اگر او امیر شیران است            که وارث اسـدالله و از دلـیـران است

همیشه می‌وزد از مرقدش نسیم بهشت            منم اسیـر جـلالش، منم مـقـیم بهـشت

میان باغ ضریحش، کنار و دور سرش            نشانه‌ای ز عروس و ز خواهر و پسرش

و در کنار عزیزان خود رود پـسری            بـیـایـد و بـنـشـیـنـد بـه خـانـه پــدری